Aν είστε fans των adventure, σίγουρα γνωρίζετε τα Maniac Mansion και Monkey Island. Δύο σειρές παιχνιδιών που πάντα θα θεωρούνται από τις κορυφαίες του είδους, χάρη στους έξυπνους γρίφους και το εξαιρετικό γράψιμο, με το χιούμορ να κλέβει την παράσταση.
Ο παραμυθάς και συνδημιουργός της θρυλικής SCUMM engine, Ron Gilbert, επιστρέφει με το The Cave και δοκιμάζει νέες ιδέες βασιζόμενος στις κλασικές συνταγές των adventure. Δυστυχώς όμως δεν τα καταφέρνει και πολύ καλά.Στο The Cave o Gilbert και η Double Fine παντρεύουν το platforming με την βασική ιδέα του Maniac Mansion. Παρόλα αυτά, το platforming είναι βασικό και εξυπηρετεί την εύκολη κίνηση στον τεράστιο χάρτη του παιχνιδιού. Δεν χρειάζεται ποτέ να κάνετε δύσκολα ή προσεκτικα άλματα, δεν υπάρχει βιασύνη και δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη τεχνική ή ικανότητα. Εδώ ακριβώς εντοπίζεται και το μεγαλύτερο πρόβλημα του παιχνιδιού. Το platforming, μέσα σε όλη την απλότητά του, έχει σημαντικά θέματα που πολλές φορές κάνουν τον χειρισμό των χαρακτήρων μαρτύριο. Αργή κίνηση σε σκάλες και σχοινιά, κόλλημα στις εν λόγω σκάλες, οι χαρακτήρες πολλές φορές σκαρφαλώνουν ξανά στο σημείο από όπου τους ρίχνετε επειδή κολλάνε τα frames και τα animations. Όλα αυτά δεν θα ήταν τόσο σημαντικά αν δεν υπήρχε το υπερβολικό backtracking. Άρα όταν πρέπει να διασχίσετε πολλές φορές τον χάρτη με πολλούς χαρακτήρες και συναντάτε τα ίδια κολλήματα κάθε φορά, δεν γλυτώνετε τον εκνευρισμό.
Ο παραμυθάς και συνδημιουργός της θρυλικής SCUMM engine, Ron Gilbert, επιστρέφει με το The Cave και δοκιμάζει νέες ιδέες βασιζόμενος στις κλασικές συνταγές των adventure. Δυστυχώς όμως δεν τα καταφέρνει και πολύ καλά.Στο The Cave o Gilbert και η Double Fine παντρεύουν το platforming με την βασική ιδέα του Maniac Mansion. Παρόλα αυτά, το platforming είναι βασικό και εξυπηρετεί την εύκολη κίνηση στον τεράστιο χάρτη του παιχνιδιού. Δεν χρειάζεται ποτέ να κάνετε δύσκολα ή προσεκτικα άλματα, δεν υπάρχει βιασύνη και δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη τεχνική ή ικανότητα. Εδώ ακριβώς εντοπίζεται και το μεγαλύτερο πρόβλημα του παιχνιδιού. Το platforming, μέσα σε όλη την απλότητά του, έχει σημαντικά θέματα που πολλές φορές κάνουν τον χειρισμό των χαρακτήρων μαρτύριο. Αργή κίνηση σε σκάλες και σχοινιά, κόλλημα στις εν λόγω σκάλες, οι χαρακτήρες πολλές φορές σκαρφαλώνουν ξανά στο σημείο από όπου τους ρίχνετε επειδή κολλάνε τα frames και τα animations. Όλα αυτά δεν θα ήταν τόσο σημαντικά αν δεν υπήρχε το υπερβολικό backtracking. Άρα όταν πρέπει να διασχίσετε πολλές φορές τον χάρτη με πολλούς χαρακτήρες και συναντάτε τα ίδια κολλήματα κάθε φορά, δεν γλυτώνετε τον εκνευρισμό.
Από την άλλη, οι adventure ρίζες του The Cave λειτουργούν αρμονικά. Γρίφοι με φαντασία που ποτέ δεν θα σας δυσκολέψουν ιδιαίτερα, αν και μερικοί είναι τρομερά ευρηματικοί. Έχω ήδη αναφέρει πως υπάρχουν πολλαπλοί χαρακτήρες και ήρθε η ώρα να αναλύσουμε το θέμα. Ξεκινώντας το παιχνίδι, πρέπει να διαλέξετε τρεις χαρακτήρες από επτά διαθέσιμους. Όλοι τους είναι χαρακτηριστικές φάτσες και περίεργες περιπτώσεις, από τον Ιππότη και τον βουδιστή Μοναχό μέχρι την Χρονοταξιδιώτισσα και τα ανατριχιαστικά Δίδυμα. Ο χειρισμός τους γίνεται μεμονωμένα, καθώς οι περισσότεροι γρίφοι θέλουν πάνω από μία δράσεις ταυτόχρονα, όπως στο κομμάτι της Adventurer, το οποίο θυμίζει κάτι από Portal 2 co-op, με τους δύπ χαρακτήρες να ανοίγουν τον δρόμο στον τρίτο, πιέζοντας τα κατάλληλα κουμπιά.
Τα αντικείμενα δεν θα μπορούσαν να λείπουν από ένα adventure και το The Cave έχει μπόλικα. Συνδυασμοί, αντικείμενα που ανοίγουν τον δρόμο για άλλα αντικείμενα, πολλών χρήσεων, μίας χρήσης κλπ. Όλα με κάποιον τρόπο σας χρειάζονται, ανάλογα με τους χαρακτήρες που έχετε επιλέξει, ενώ μόνο ένα μπορεί να κρατάει ο καθένας. Πέρα από την πληθώρα αντικειμένων, οι χαρακτήρες έχουν και τις δικές τους χάρες. Για παράδειγμα, η Επιστήμονας χακάρει ηλεκτρικές συσκευές, ο Χωριάτης μπορεί να αναπνέει άνετα μέσα στο νερό και ο Ιππότης μπορεί να σταθεί ακίνητος και άτρωτος. Φυσικά όλες αυτές οι ικανότητες είναι απαραίτητες για τους γρίφους στις αποκλειστικές ιστορίες του κάθε χαρακτήρα.
Ας δούμε τί πραγματεύεται το παιχνίδι και ποιος είναι ο ρόλος του κάθε χαρακτήρα. Καταρχήν, έχουμε την Σπηλιά. Ναι, η Σπηλιά σας μιλάει και είναι… άκρως διασκεδαστικός τύπος. Κάνει σχόλια κατά την διαμονή σας στις υπόγειες στοές και περιγράφει τις ιστορίες κάθε χαρακτήρα, πάντα με άψογο μαύρο χιούμορ. Κάθε χαρακτήρας της ομάδας έχει την προσωπική του ιστορία, και πιο πονηρό και μακάβριο σχέδιο από τον επόμενο. Απάτη, κλοπή και φόνος είναι τα θέματα που κυριαρχούν. Όλοι, σχεδόν, κερδίζουν αυτό που θέλουν, αλλά το μέλλον δεν είναι πάντα ευχάριστο. Αυτό μένει να το ανακαλύψετε εσείς καθώς κάθε ιστορία έχει δύο τέλη, ένα καλό και ένα κακό.
Στην διάρκεια της περιπέτειας σας, πέρα από τους αποκλειστικούς ανά χαρακτήρα γρίφους, συναντάτε και άλλους κατοίκους της Σπηλιάς και πρέπει να λύσετε και τους δικούς τους γρίφους για να συνεχίσετε. Οι γρίφοι αυτοί είναι πολύ ωραίοι και διασκεδαστικοί, ειδικά το νησί προς το τέλος, αλλά εδώ συναντάμε το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα του The Cave. Η διάρκεια του παιχνιδιού είναι αρκετά μικρή, ενώ υπάρχει υπερβολική επανάληψη. Χρειάστηκα τρισίμισι ώρες, παίζοντας χαλαρά, για την ολοκλήρωση του παιχνιδιού την πρώτη φορά, και μόλις δύο για την δεύτερη, έχοντας χρησιμοποιήσει έξι από τους επτά χαρακτήρες. Από τους έξι μεγάλους γρίφους που υπάρχουν, οι τρεις είναι κοινοί σε κάθε φορά που παίζετε, με την αρχική και τελική σκηνή να είναι ουσιαστικά ίδιες. Την τρίτη φορά που θελήσετε να παίξετε, για να δείτε την ιστορία του έβδομου χαρακτήρα, είστε αναγκασμένοι να επαναλάβετε ένα μεγάλο μέρους του παιχνιδιού.
Δοκίμασα το The Cave στο PC και από ότι φαίνεται είναι το πιο αδύναμο port σε σύγκριση με τις άλλες τρεις εκδόσεις του τίτλου. Τα καρέ είναι κλειδωμένα στα 30, ενώ υπάρχουν και πολλές πτώσεις χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Αξίζουν όμως πολλά συγχαρητήρια στους δημιουργούς για τον φανταστικό σχεδιασμό των επιπέδων και συνολικά του χάρτη. Όλοι οι γρίφοι, όλες οι αίθουσες και στοές είναι συνδεδεμένες από την αρχή μέχρι το τέλος και δεν υπάρχει το παραμικρό loading. Φυσικά δεν είναι δυνατή η επιστροφή σε κάθε σημείο, αλλά η ατμόσφαιρα που δημιουργείται είναι υπέροχη. Σε αυτό βοηθάνε όλες αυτές οι έξυπνες λεπτομέρειες με τις οποίες είναι στολισμένη όλη η Σπηλιά, αλλά και η εξαιρετική μουσική που αποτελείται από πολύ καλούς ατμοσφαιρικούς ήχους. Οι χαρακτήρες είναι όμορφα σχεδιασμένοι, με ωραία animations και η γενική αισθητική διακρίνεται από την γνωστή παιδική ανεμελιά της Double Fine. Υπάρχει και co-op, αλλά δυστυχώς μόνο offline. Ομολογώ πως δεν μπορώ να κατανοήσω την έλλειψη online co-op, που σίγουρα θα απογείωνε το παιχνίδι.
Σε μία εποχή που τα adventures επανέρχονται δυναμικά με τίτλους μικρών εταιριών και την επιστροφή παλιών δημιουργών μέσω του crowdfunding, το The Cave αποτυγχάνει να κάνει την διαφορά. Ναι, είναι ένα ενδιαφέρον πείραμα με ξεχωριστό χαρακτήρα, ιδιαίτερη αισθητική, καλές ιδέες και αξίζει την προσοχή σας αν είστε λάτρεις του ωραίου μαύρου χιούμορ και θέλετε να περάσετε μερικές διασκεδαστικές ώρες. Από την μεριά μου οφείλω να ομολογήσω πως ήθελα και περίμενα περισσότερα.
+ Εξαιρετικός χάρτης
+ Καλογραμμένες ατάκες (αν και όχι αρκετές)
+ Ατμόσφαιρα
+ Μακάβριες, ανατριχιαστικές, παραμυθένιες ιστορίες
+ Ωραίοι και απλοί γρίφοι
- Μέτριο PC port
- Έλλειψη online co-op
- Σύντομο και εν μέρει επαναλαμβανόμενο
- Προβληματικό platformingΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.0
Πλατφόρμα: PC (review), Xbox 360, PS3, Wii U
Ανάπτυξη: Ron Gilber, Double Fine
Έκδοση: Sega
Διάθεση: Download
Είδος: Adventure
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site: http://thecavegame.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 23/1/2013
PEGI: 12
GAME20.GR
Ανάπτυξη: Ron Gilber, Double Fine
Έκδοση: Sega
Διάθεση: Download
Είδος: Adventure
Παίκτες: Single-player, multiplayer
Επίσημο Site: http://thecavegame.com/
Ημερομηνία Kυκλοφορίας: 23/1/2013
PEGI: 12
GAME20.GR
0 σχόλια:
Προσθήκη σχολίου
- Προσπαθήστε να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες
- Μη προσβάλλετε τη Σελίδα με άσχετα για το περιεχόμενο σχόλια
- Μη κατευθύνετε τα σχόλια στις δικές σας σελίδες(Δε σημαίνει πως χρειάζεται να γράφετε ανώνυμα, εκτός αν υπάρχει κάποιος λόγος)